Muzyczni ulubieńcy #8 i trochę mojej pisaniny

Ostatnio słucham trzech utworów na zmianę. Najczęściej rano podczas wykonywania makijażu czy porannej kawy. Fajnie mnie nastrajają przed rozpoczynającym się dniem, dodają energii,  no i są źródłem inspiracji. 

projekt CANVA

Pierwszy, który mnie zaczarował (tak, to baaardzo odpowiednie słowo) to Song of Durin w wykonaniu Clamavi de Profundis (inny znany utwór TUTAJ). Kiedy słucham Pieśni Durina w ich wykonaniu po prostu się rozpływam. To jest tak mistrzowskie wykonanie, trzymające nastrój Śródziemia, że nie można przejść wobec tego obojętnie. Ja nie umiem. Dodatkowo moja wyobraźnia pracuje przy tym utworze na takich obrotach, że zaczęłam spisywać już pierwsze strony kolejnego opowiadania ze Śródziemia. Przykład? Słyszę pierwsze wersy i...

"Thorin trzymał na ramieniu kwilące niemowlę, Wolną dłonią majtał nad jego głową drewnianą grzechotką, ale na niewiele się to zdało. Dziecko wierciło się i marudziło. Syknął nagle, bo chłopczyk chwycił jego włosy i szarpnął mocno niekontrolowanym jeszcze ruchem. Krasnolud odłożył zabawkę, po czym począł delikatnie wyplątywać swoje włosy z kurczowo zaciśniętej na nich piąstki. Kiedy mu się to udało, odsunął włosy na plecy i zaczął nucić. Nucenie przeszło po chwili w konkretną melodię. Thorin uśmiechnął sę lekko i zaśpiewał starą pieśń, którą znał każdy mieszkaniec Ereboru, Żelaznych Wzgórz i Błękitnych Gór. Była to "Pieśń o Durinie", o jego pierwszych na tym świecie poczynaniach, kiedy to zbudził się i począł wędrować po świecie..
Niski tembr głosu Thorina uspokoił malucha, który po kilku chwilach ziewnął. Krasnolud śpiewał spokojnie dalej, spacerując po komnacie. Oczka dziecka się zamknęły, a ono jeszcze raz ziewnęło, wtuliło się w ojca i zasnęło"

Hmm... no to ten... tak to widzicie wygląda. Samo się pisze jakoś, bo spokojna interpretacja tego poematu Tolkiena od razu podsunęła mi taką scenę. Zwłaszcza, że pierwszy wykonawca śpiewa niskim, głębokim głosem, który bardzo przypomina ten thorinowy. 

Następny utwór będzie nas już stopniowo oddalał od tematu krasnoludów, ale jeszcze zostaniemy w strefie wpływów Śródziemia. 

"Elements" Lindsey Stirling towarzyszy mi od bardzo dawna, Chyba nawet kiedyś wrzucałam go na blog, gdzieś na samym początku jego istnienia. Przez ten czas wracam do tej muzyki bardzo często. Dlaczego? Hmm, bo widzicie pierwszy raz, gdy go usłyszałam akurat uczestniczyłam w czymś, co niektórzy nazywają "tekstowym RPG", a tłumacząc grą fabularną, którą gracze opisują sami, tworząc fabułę, wydarzenia, dialogi itp. Nasza gra toczyła się właśnie w Śródziemiu. I to było coś niesamowitego, jak podróż do innego świata. Można to porównać do tego co przeżyła Clair w "Outlanderze". Mało tego, poznałam tam prawdziwych Tolkienowskich freak'ów, z ogromną wiedzą, a temat tego świata, a którzy z niesamowitym realizmem wcielali się w postacie znane nam z filmów i książek. Cóż mogę jeszcze napisać... Przeżywaliśmy tam wspaniałe przygody, możliwe dzięki naszej wyobraźni i umiejętności ich opisania. Dlatego dziś mogę śmiało powiedzieć, że "podróżowałam" po całym Śródziemiu. Nieraz wędrowałam z elfami do Szarych Przystani, gdzie zawsze czekał serdeczny Cirdan, a potem z krasnoludami z Morii do Żelaznych Wzgórz, by po przebywać z zawadiackim i nieokrzesanym Dainem, a jak mi się znudziło to zawsze można było zapuścić, aż pod Góry Mgliste do Lothlorien...

Mogłabym o tym pisać i pisać, ale czeka na nas jeszcze ostatni utwór, więc uciekamy całkiem ze Śródziemia, by wpaść prosto w mroczny świat wydawnictw DC,  najbardziej znanych z przygód Batmana. Na kanwie komiksów DC powstał ostatnio nowy twór, czyli filmowa produkcja "Suicide Squad", tłumaczona na polski jako "Legion Samobójców" Fabuła filmu z grubsza tyczy się historii kilku różnych mocno popapranych osobników, którzy dostają od rządu samobójczą misję. Przyznaję, że filmu nie widziałam, bo to "uniwesum" mnie nie kręci w ogóle. Nie wiedziałabym nawet, że takie coś powstało, ale raz czy dwa razy widziałam jak jedna z moich ulubionych YTberek robiła charakteryzację na postać z tego filmu, Harley Quinn. Utwór "Heathens" zespołu Twenty One Pilots, który wam chcę zaproponować, należy do ścieżki dźwiękowej i podesłał mi go kolega, który jest tym filmem zachwycony. Po pierwszym przesłuchaniu piosenka bardzo mi się spodobała. Głownie ze względu na lekki, bujający charakter. Ale też dlatego, że stanowi doskonały podkład do zabawy z charakteryzacją. Jakoś lepiej mi się przy nim pracuje, a świadomość, że utwór należy do soundtracku filmu o świrach, pozwala na większe puszczenie wodzy wyobraźni przy tworzeniu na przykład imitacji obrażeń czy jakiejś nieprzyjemnej postaci :)

Poniżej standardowo dla was gotowiec, czyli lista do przesłuchania :) 

Pozdrawiam i do następnego posta :)